Booker T. Jones zijn invloed heeft gegolden. Zijn inbreng in de muziek heeft onmiskenbaar een stempel gedrukt op de smaak van de oudere luisteraar. Hij heeft wat bijdrages afgeleverd voor het soul & blues label Stax. En dan ineens is hij terug, niet alleen voor een concert, maar tevens met een nieuw album; Potato Hole.

Het geluid van deze klinkt ten zo vertrouwd als een goede vriend die je naar jaren weer opnieuw ontmoet. Uiterst herkenbaar, terwijl productie afgestemd is op deze tijd. Booker T. allerminst bang zich te laten horen, en trekt daarnaast als side-kicks een maar giganten mee op deze plaat.

Vanuit de coulissen trekt zeer herkenbaar plotseling het rauwe gitaargeluid van Neil Young voorbij. Neil zoals we hem graag horen met een gedreven stuk sentiment. Ook Drive by Truckers laten zich gelden. Nou had Booker T. het zonder deze heren beslist gered, maar het extra accent voegt zondermeer een dimensie toe. Nou heeft Neil Young onlangs een cd gemaakt waarbij de auto als thema centraal staat, terwijl Booker T. een puike plaat heeft gemaakt die je gewoon laat spelen in de auto.

Potato Hole is volledig instrumentaal en klinkt zeer geïnspireerd, plezierig en levendig. Muziek van en voor mensen die simpelweg van muziek houden, geen abstractheden of dieptes maar de heren gaan lekker uit hun bol met Booker T. voorop met zijn Hammond B3.